เกิดจากการติดเชื้อไวรัสมาร์บวร์กที่อยู่ในตระกูล Filoviridae เช่นเดียวกับไวรัสอีโบลา พบการระบาดในทวีปแอฟริกา มีรายงานหลายประเทศ ได้แก่ Uganda, Zimbabwe, Congo, Kenya, Angola และ South Africa สัตว์รังโรคในพื้นที่ได้แก่ ค้างคาวกินผลไม้และลิง ที่อาจเป็นพาหะของการถ่ายทอดเชื้อมาสู่คน ล่าสุดพบรายงานการระบาดในประเทศ Equatorial Guinea ทางตะวันตกของทวีปแอฟริกา เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2566
ประเทศไทยกำหนดให้โรคติดเชื้อไวรัสมาร์บวร์กเป็น 1 ใน 13 โรคติดต่ออันตราย ตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ.2558 และเชื้อไวรัสมาร์บวร์ก ถูกจัดอยู่ในกลุ่มเสี่ยงของเชื้อกลุ่มที่ 4 (Risk Group 4)
อาการของโรค
มีระยะฟักตัวตั้งแต่ 2-21 วัน อัตราการเสียชีวิต 24-88% มีอาการเริ่มต้น ได้แก่
มีไข้สูง อ่อนเพลีย หนาวสั่น
ปวดกล้ามเนื้อ และปวดศีรษะ
อาการรุนแรง (พบวันที่ 5-10)
ผิวหนังมีผื่นขึ้นบริเวณคอ หลังและหน้าท้อง
คลื่นไส้ อาเจียน ปวดท้อง ท้องเสีย
ภาวะเลือดออกตามร่างกาย
อวัยวะภายในล้มเหลว
การติดต่อของโรค
การแพร่เชื้อจากสัตว์สู่คน
อุจจาระค้างคาว
สัมผัสสารคัดหลั่ง
การแพร่เชื้อจากคนสู่คน
การสัมผัสเลือด สารคัดหลั่งและเนื้อเยื่อจากอวัยวะของผู้ป่วยหรือผู้เสียชีวิต
การสัมผัสสิ่งของที่มีการปนเปื้อนสารคัดหลั่ง
เชื้อเข้าสู่ร่างกายผ่านทางเยื่อบุต่างๆ เช่น ตา จมูก ปากและแผลที่ผิวหนัง
การวินิจฉัยโรค
ตรวจหาสารพันธุกรรมของเชื้อไวรัส โดยวิธี RT-PCR
การตรวจหาแอนติเจนโดยวิธี ELISA ในตัวอย่างเลือด นํ้าเหลือง หรือจากอวัยวะ
การรักษา
ไม่มีการรักษาจำเพาะ ในรายที่มีอาการรุนแรงต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิด ให้สารนํ้าอย่างเพียงพอ
มาตรการป้องกันโรค
ยังไม่มีวัคซีนหรือการรักษาแบบเฉพาะเจาะจงสำหรับทั้งไวรัสอีโบลาหรือมาร์บวร์ก ควรป้องกันการมีเพศสัมพันธ์หลังการเจ็บป่วยเป็นเวลา 3 เดือน หรือจนกระทั่งตรวจไม่พบไวรัสในนํ้าอสุจิ
แหล่งข้อมูลโดย
ฝ่ายปฏิบัติการด้านเชื้ออันตรายสูงและภูมิคุ้มกันวิทยา สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์สาธารณสุข
กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์สมาคมโรคติดเชื้อในเด็กแห่งประเทศไทย
แชร์